Uit de shampoofles ontsnapt een zeepbel, zo groot als een knikker. De bel stijgt tot aan het plafond. Daarna daalt hij een meter, gaat naar links, dan naar rechts en landt vervolgens op mijn hals en … spat uiteen.
Gedachten die bij me opkomen:
- Wat mooi!
- Hoe ontstaat een zeepbel?
- Hoe ziet een slowmotion van het uiteenspatten eruit?
- Hoe teken ik een zeepbel?
- Hoe maakte ik vroeger dat supersop voor de kinderen (en mezelf) waarmee wij superbellen de lucht in slingerden? Deze waren zo groot als watermeloenen en zo sterk dat ze konden stuiteren zonder kapot te gaan.
Een kleine gebeurtenis die leidt tot verwondering en nieuwsgierigheid. De start van een leerproces.
Laat ik beginnen met het Supersop, hoe maak ik het?
En daarna ga ik zeepbellen tekenen …
En zo ga ik door met mijn zeepbelverkenning. Ik lees, bekijk filmpjes, teken, maak sop, blaas bellen en geniet. Leren is leuk!
