Lastige kinderen?

2606

Een paar dagen geleden kreeg ik het boek “Lastige kinderen? Heb jij even geluk” van Berthold Gunster cadeau. (Bedankt Lucia!) Voor velen de “ja-maar-goeroe” die wat trucjes gebruikt om problemen te bagatelliseren, maar ik ben eerlijk gezegd wel een fan van hem. Omdenken is leuk en het houdt je scherp. Omdenken is positief en creatief. En Gunster stelt slimme vragen, waardoor je opnieuw gaat nadenken over je eigen manier van kijken en handelen.

Vier vragen staan centraal in dit boek:

  • Wat is het probleem en is het wel een probleem?
  • Is het een echt probleem? Hoe belangrijk is het? Is het een molshoop of een berg?
  • Ben jij het probleem?
  • Is het probleem de bedoeling?

Een voorbeeld: Chris zit veel te gamen. Zijn moeder vindt dit een probleem. Maar is het een probleem en is het een echt probleem? Gunster citeert hierbij Steven Johnson, de auteur van “Everything Bad is Good for You”, die zich afvraagt of ouders het lezen van boeken ook als een probleem hadden gezien, wanneer de games eerder waren uitgevonden dan de boeken. Maar even terug naar Chris. Wie bepaalt nu of het (vele) gamen een probleem is wie zegt wat veel is? En welke ruimte biedt zijn moeder hem om de mogelijkheden van (nieuwe) media te verkennen?

Mijn eigen zoon houdt ook veel van gamen. Als het aan hem ligt speelt hij de hele dag door. Ik ben daar niet blij mee, ondanks dat ik zie dat hij er enorm van geniet. Ik vraag me geregeld af hoe ik hier goed mee om kan gaan. Mijn huidige strategie is dat ik hem veel ruimte geef om te gamen, maar dat er in principe niet meer na het eten wordt gegamed. Dat voelt als betuttelen, ik vind natuurlijk dat hij uit zichzelf moet stoppen, maar het effect van deze maatregel is wel dat hij zijn vrienden opzoekt om te voetballen of te chillen (of om daar verder te gamen ?). Gamen vind ik dus geen groot probleem, maar de hele dag gamen wel, omdat het dan op een verslaving gaat lijken en hij weinig sociaal gedrag vertoont.

Gunster: “Om lastig gedrag van kinderen om te kunnen denken, is het absoluut noodzakelijk om eerst de overtuiging los te laten dat kinderen er voor ons zijn. Zolang we dat niet doen, zullen we kinderen per definitie als een last en (dus) als lastig ervaren. Dus nogmaals, om het niet te vergeten: wij zijn er voor hen, zij niet voor ons.” Dit betekent niet kinderen eindeloos verwennen of geen regels stellen, maar het betekent wel kritisch nadenken over je eigen verwachtingen richting je kinderen en over je visie op wat een kind voor jou is. In hoeverre mag jij bepalen wat je kind al dan niet doet? Wat vind jij lastig gedrag en zou je daar ook op een andere manier naar kunnen kijken? Welke meetlat gebruik jij bij het beoordelen van gedrag?

Het boek “Lastige kinderen? Heb jij even geluk” leest gemakkelijk weg en zet aan tot nadenken. Gunster gebruikt de technieken van het “omdenken” om opvoeders, in alle soorten en maten, op een relaxte manier met kinderen en pubers om te laten gaan.

Berthold Gunster, Lastige kinderen? Heb jij even geluk, Lev., 2014.

Kijk ook op: http://gritineducation.com/klagende-en-lakse-pubers-omdenken/ of op: http://gritineducation.com/leren-omdenken/

 


Comments are closed.